Τυχαία προβολή

6/random/ticker-posts

Header Ads Widget

Επεξεργασία    

      Ηθική Μονομαχία στην Πλατεία    

 
Μια φανταστική αντιπαράθεση για το τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος

🌅 Ηθική στο Παγκάκι της Λίμνης

Μια φανταστική αντιπαράθεση για το τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος

Στην Καστοριά, όταν ο ήλιος δύει και η λίμνη σωπαίνει, οι έννοιες ξυπνούν. Παίρνουν μορφή, κάθονται σε παγκάκια, κοιτάζουν τους περαστικούς και συζητούν. Όχι για πολιτική ή καιρό, αλλά για κάτι πιο βαθύ: την ηθική. Τι είναι σωστό; Ποιος αποφασίζει; Και πώς ζούμε με συνέπεια χωρίς να ξεχνάμε την καρδιά;

Σήμερα, στο πρώτο επεισόδιο της σειράς «Ηθικές Μονομαχίες», ο Evan Rizo παρουσιάζει μια φανταστική αντιπαράθεση ανάμεσα στην κυρία Ενσυναίσθηση και τον κύριο Ευσυνειδησία. Δύο χαρακτήρες τόσο διαφορετικοί, όσο και απαραίτητοι.

🎭 Σκηνή: Το Παγκάκι της Λίμνης

Ο ήλιος δύει. Η κυρία Ενσυναίσθηση φοράει φουλάρι και κοιτάζει τους περαστικούς με κατανόηση. Ο κύριος Ευσυνειδησία κρατάει σημειωματάριο και κοιτάζει το ρολόι του.

Ενσυναίσθηση:
«Αν δεν νιώσεις τον άλλον, πώς θα ξέρεις τι είναι σωστό; Η ηθική δεν είναι κανόνες — είναι καρδιά.»

Ευσυνειδησία:
«Η καρδιά είναι ευμετάβλητη. Εγώ έχω αρχές. Αν όλοι λειτουργούσαν με το συναίσθημα, θα είχαμε χάος. Κάποιος πρέπει να κρατάει το σύστημα όρθιο.»

Ενσυναίσθηση:
«Το σύστημα χωρίς ψυχή είναι απλώς γραφειοκρατία. Εγώ βλέπω τον άνθρωπο πίσω από τον κανόνα. Εσύ βλέπεις το Excel.»

Ευσυνειδησία:
«Και εσύ βλέπεις δάκρυα και ξεχνάς τις υποχρεώσεις. Αν ο φούρναρης δεν ανοίξει επειδή "δεν έχει κέφι", εσύ θα του πεις μπράβο;»

Ενσυναίσθηση:
«Θα του φέρω τσάι και θα τον ρωτήσω τι τον βαραίνει. Ίσως έτσι ξαναβρεί το κέφι του. Εσύ θα του κόψεις πρόστιμο.»

Ευσυνειδησία:
«Όχι πρόστιμο. Απλώς υπενθύμιση ότι η συνέπεια είναι σεβασμός προς τους άλλους. Δεν είναι τιμωρία — είναι ευθύνη.»

Ενσυναίσθηση:
«Και η κατανόηση είναι αγάπη προς τους άλλους. Δεν είναι αδυναμία — είναι δύναμη.»


Στην Καστοριά, μια λίμνη μιλά 

 με κύματα που σκέφτονται βαθιά. 

 Η Ενσυναίσθηση κλαίει με το φως, 

 η Ευσυνειδησία μετράει το πώς. 

 Η Σαρκαστική Λογική γελάει, 

 με φράσεις που η σοβαρότητα ξεχνάει. 

 Κι το Χάος χορεύει με φύλλα και σκιά, 

 σπέρνει ερωτήσεις, θερίζει σιγή. 

 Μα η λίμνη δεν κρίνει, δεν μιλά, 

 απλώς καθρεφτίζει όσα η ψυχή ζητά. 

Διαβάστε εδώ περισσότερα θέματα παρόμοιου προβληματισμού

Διάβασε Επίσης

Περισσότερα άρθρα:

Υπογραφή

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια