Ελλάδα και υδρογονάνθρακες. Γιατί καθυστέρησαν την χώρα οι πράσινοι...οικολόγοι; Ανάγνωση άρθρου

Περιεχόμενα

🛢️ Ελλάδα και υδρογονάνθρακες

Αν η πολιτική Μανιάτη–Σαμαρά–Βενιζέλου συνεχιζόταν, σήμερα:

• Οι έρευνες στο Ιόνιο και νότια της Κρήτης θα είχαν προχωρήσει τουλάχιστον 5–8 χρόνια πιο μπροστά.
• Θα είχαμε ήδη:
  • επιβεβαιωμένα κοιτάσματα,
  • συμβόλαια με διεθνείς εταιρείες,
  • επενδύσεις υποδομών,
  • και ίσως – ναι – τα πρώτα έσοδα.

Αντί αυτού:

• Ο ΣΥΡΙΖΑ πάγωσε ή κλώτσησε το μεγαλύτερο μέρος των αδειοδοτήσεων.
• Η ΝΔ επανέφερε θεωρητικά τις έρευνες, αλλά στην πράξη:
  • τις καθυστέρησε,
  • μετέφερε τον άξονα της πολιτικής σε ΑΠΕ (Renewable Energy Sources) με εμμονικό τρόπο,
  • και δεν έτρεξε τίποτα ουσιαστικό.

Αποτέλεσμα:

• Η Τουρκία κάνει ό,τι θέλει στην Ανατολική Μεσόγειο και δημιουργεί τετελεσμένα.
• Η Ελλάδα χάνει ένα ιστορικό παράθυρο, γιατί:
  • τώρα η ΕΕ νομικά μετακινείται από το φυσικό αέριο,
  • τα κοιτάσματα έχουν αξία τώρα, όχι το 2038.

🌍 Η ΕΕ: Ιδεολογία αντί για οικονομία

Η ΕΕ ακολούθησε την πράσινη μετάβαση:

• χωρίς σχέδιο για αυτάρκεια,
• χωρίς ενεργειακά αποθέματα,
• χωρίς επενδύσεις στη βαριά βιομηχανία,

και έπαθε:

• ακριβό ρεύμα,
• ακριβή γεωργία,
• εκτόξευση κόστους παραγωγής,
• φυγή βιομηχανιών προς ΗΠΑ και Ασία.

Η γεωργία στραγγαλίζεται:

• νέοι «πράσινοι φόροι»,
• target (στόχοι) για μείωση αζώτου και λιπασμάτων,
• περιορισμοί σε κοπάδια και ζωικά προϊόντα,
• push (προώθηση) σε επεξεργασμένα «υγιεινά snacks».

Και το λένε «βιωσιμότητα», ενώ στην πράξη:

• ακριβαίνουν τα βασικά τρόφιμα,
• καταστρέφονται μικροί παραγωγοί,
• κερδίζουν οι πολυεθνικές που πουλούν μπαρούφες τύπου "protein bars" και "eco chips".

🇺🇸 Γιατί στις ΗΠΑ ο Τραμπ σημαίνει αλλαγή

Ο Τραμπ – είτε αρέσει κάποιος είτε όχι – έχει ξεκάθαρη στρατηγική:

• ενεργειακή επάρκεια,
• φθηνή ενέργεια,
• προστασία βιομηχανίας,
• realpolitik (ρεαλισμός στην πολιτική).

Οι ΗΠΑ:

• δεν θα «αυτοκτονήσουν» οικονομικά για χάρη πράσινης ιδεολογίας,
• θα επωφεληθούν από την ευρωπαϊκή οικονομική αυτοχειρία,
• θα απορροφήσουν βιομηχανίες που θα φύγουν από την ΕΕ λόγω κόστους.

Η Ευρώπη κάνει το αντίθετο:

• πράσινο με κάθε κόστος,
• ακόμη και αν μείνει χωρίς παραγωγική βάση.

🍞 🥩 Κυνηγούν τον κόσμο να αλλάξει διατροφή

Δεν είναι θεωρία συνωμοσίας – είναι επίσημη στρατηγική:

• μείωση κατανάλωσης κρέατος,
• περιορισμός βοοειδών και αιγοπροβάτων,
• υποκατάσταση με «green processed foods».

Δηλαδή:

⚠️ Αντί για:

• αρνί,
• φέτα,
• γάλα,
• κρέας παραγωγού,

σπρώχνουν:

• μπάρες,
• νιφάδες «strong with vitamins»,
• ριζογκοφρέτες,
• υποκατάστατα με δεκάδες σταθεροποιητές,
• και «green packaged snacks» με τεχνητή βιταμίνωση.

Η ειρωνεία;

👉 Η Δύση πολεμά τον φυσικό πρωτογενή παραγωγό,
και προωθεί το βιομηχανοποιημένο τεχνητό φαγητό στο όνομα της υγείας.

Το αποτέλεσμα:

• όχι οικολογία,
• όχι υγεία,
• αλλά μεγαλύτερο μονοπώλιο των πολυεθνικών τροφίμων.

🇬🇷 Και η Ελλάδα;

Βρήκαμε τον μπελά μας όπως είπες σωστά, γιατί:

• εγκαταλείψαμε το μοναδικό συγκριτικό μας πλεονέκτημα:
  ενέργεια, κτηνοτροφία, αγροτική παράδοση, πρωτογενής παραγωγή.
• υιοθετήσαμε πολιτικές που ούτε η Γερμανία πλέον δεν αντέχει.
• καταλήξαμε:
  • με ακριβότερη τροφή,
  • χαμηλότερη αυτάρκεια,
  • χαμένη ευκαιρία υδρογονανθράκων.

Αντί για εξαγωγές ενέργειας…
…πληρώνουμε εισαγόμενο LNG (Liquefied Natural Gas) και πληρώνουμε «ρήτρες πράσινων στόχων».

🔥 Συμπέρασμα

Η «πρασινίλα» δεν είναι το πρόβλημα.
Το πρόβλημα είναι ότι:

• η μετάβαση έγινε χωρίς σχέδιο,
• χωρίς οικονομική λογική,
• χωρίς παραγωγική βάση,
• χωρίς σεβασμό στην realpolitik.

Και δυστυχώς:

• η Ελλάδα έχασε μια δεκαετία,
• η ΕΕ χάνει την ανταγωνιστικότητά της,
• και οι μόνοι που κερδίζουν είναι οι παγκόσμιες πολυεθνικές της ενέργειας και των τροφίμων.

Μας οδηγούν όχι σε Μεσογειακή διατροφή, αλλά σε «green supermarket diet».

ΕΛΛΑΔΑ: Η ΧΑΜΕΝΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΩΝ ΥΔΡΟΓΟΝΑΝΘΡΑΚΩΝ
Πώς η βίαιη πράσινη μετάβαση της Ευρώπης και οι επιλογές ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ άφησαν μια χώρα έξω από το ενεργειακό παιχνίδι

(Άρθρο γνώμης με τεκμηρίωση και πηγές)

Προοίμιο

Το 2014–2015 η Ελλάδα βρισκόταν στο κατώφλι μιας ιστορικής ευκαιρίας: για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες, οι επιστημονικές έρευνες του ΙΓΜΕ, του ΕΛΚΕΘΕ και η επιβεβαίωση από διεθνείς ενεργειακούς κολοσσούς έδειχναν ότι νότια της Κρήτης, στο Ιόνιο και σε άλλες θαλάσσιες ζώνες υπήρχαν σοβαρές πιθανότητες για μεγάλα κοιτάσματα φυσικού αερίου και πετρελαίου.

Το 2014, η χώρα είχε:

• διεθνείς εταιρείες σε διαδικασία συμβολαίων (Total, Exxon, Energean, Edison),
• κρατικό νομοθετικό πλαίσιο για παραχωρήσεις,
• επίσημες εκτιμήσεις του ΥΠΕΚΑ για δυνητική παραγωγή,
• γεωπολιτική συγκυρία ευνοϊκή: η ΕΕ αναζητούσε ενεργειακή απεξάρτηση από τη Ρωσία.

Αν η Ελλάδα συνέχιζε συστηματικά αυτή την πολιτική, από το 2022–2025 θα μπορούσαν να υπάρχουν:

• επιβεβαιωμένα αποθέματα,
• η πρώτη φάση παραγωγής,
• συμβολαιακές εξαγωγές,
• κρατικά έσοδα,
• μία Ελλάδα ενεργειακό κόμβο αντί για εισαγωγό.

Και όμως, όχι μόνο δεν έγινε αυτό – αλλά η χώρα έκανε το ακριβώς αντίθετο:
παρουσιάστηκε ως «πρότυπο πράσινης μετάβασης», εγκαταλείποντας εν μέρει το μοναδικό ίσως στρατηγικό πλεονέκτημα που μπορούσε να αλλάξει τη θέση της στο διεθνές σύστημα.

1. Η πολιτική υδρογονανθράκων 2012–2015: Η τελευταία σοβαρή ενεργειακή στρατηγική

Η περίοδος Μανιάτη – Σαμαρά – Βενιζέλου (2012–2015) ήταν η πρώτη φορά που το ελληνικό κράτος:

1. Χαρτογράφησε επισήμως τις περιοχές κοιτασμάτων,
2. Θεσμοθέτησε πλαίσιο έρευνας – εξόρυξης,
3. Κάλεσε διεθνείς εταιρείες,
4. Υπέγραψε διαγωνισμούς και παραχωρήσεις.

Η έκθεση του ΥΠΕΚΑ το 2014 εκτιμούσε ότι:
τα δυνητικά έσοδα από υδρογονάνθρακες θα μπορούσαν σε βάθος 25ετίας να φτάσουν από 150 έως 600 δισ. ευρώ
(ΥΠΕΚΑ, 2014 – Ministerial report on hydrocarbon potential, Greece, 2014).

Ήταν η πρώτη φορά μετά από 30 χρόνια που υπήρχε:

• κρατική στρατηγική,
• επενδυτικό ενδιαφέρον,
• θεσμικό πλαίσιο,
• πολιτική συνέχεια.

Και γι’ αυτό έγιναν οι πρώτες ουσιαστικές παραχωρήσεις:

• Ιόνιο,
• Πατραϊκός,
• Κυπαρισσιακός,
• Νότια Κρήτη.

Από το 2015, όμως, ξεκινά η μεγάλη στροφή.

2. 2015–2019: Το ιδεολογικό πάγωμα του ΣΥΡΙΖΑ

Ο ΣΥΡΙΖΑ, παρότι τυπικά δεν ακύρωσε όλες τις παραχωρήσεις, στην πράξη:

• πάγωσε τις έρευνες,
• δεν προώθησε νέα συμβόλαια,
• μετέφερε το βάρος στην πολιτική "100% πράσινης μετάβασης", σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Γραμμή.

Η κυβέρνηση Τσίπρα:

• μιλούσε ανοιχτά για «σταδιακή έξοδο από τα ορυκτά καύσιμα»,
• υιοθέτησε πολιτικά την πανευρωπαϊκή άποψη ότι το φυσικό αέριο είναι «μεταβατικό καύσιμο που σύντομα θα τελειώσει»,
• έστειλε λάθος μήνυμα σε διεθνείς επενδυτές:
  «Η Ελλάδα δεν θέλει εξορύξεις, θέλει φωτοβολταϊκά και ανεμογεννήτριες».

Μία μόνο σύγκριση φτάνει:

Χώρα	Δράση 2015-2019	Αποτέλεσμα
Ισραήλ	Συνέχισε έρευνες στο Λεβιάθαν και Ταμάρ	Ξεκίνησε εξαγωγές φυσικού αερίου από το 2016
Ελλάδα	Άλλαξε ενεργειακή στρατηγική πριν ολοκληρώσει έρευνες	Χάθηκαν 4 κρίσιμα χρόνια

Έτσι χάθηκαν 4 κρίσιμα χρόνια.

3. 2019–2023: Η Νέα Δημοκρατία μιλάει για έρευνες, αλλά κάνει… ΑΠΕ

Μετά την αλλαγή κυβέρνησης, η ΝΔ:

• ξαναμίλησε για εξορύξεις,
• ανακίνησε το θέμα των ερευνών στην Κρήτη και το Ιόνιο,
• ανακοίνωσε συνεργασίες με την Exxon.

Αλλά στην πράξη:

• δεν προχώρησε γεωτρήσεις,
• δεν επιτάχυνε τις δοκιμαστικές φάσεις,
• έβαλε όλο το βάρος:
  • σε φωτοβολταϊκά,
  • σε αιολικά,
  • στην ευθυγράμμιση με την «Green Deal» της Κομισιόν (European Commission's Green Deal).

Αποτέλεσμα:

• κανένα κοίτασμα δεν επιβεβαιώθηκε επίσημα,
• καμία παραγωγή δεν ξεκίνησε,
• η Ελλάδα συνέχισε να εισάγει ενέργεια.

Και το χειρότερο;
Ενώ η Ελλάδα σταμάτησε πριν καν ξεκινήσει, η Τουρκία:

• έκανε 9 γεωτρήσεις στη Μεσόγειο και στη Μαύρη Θάλασσα,
• βρήκε 710 δισ. κυβικά μέτρα φυσικού αερίου στο Σακάρια,
• ξεκίνησε παραγωγή και είσοδο στο διεθνές σύστημα ως εξαγωγική δύναμη.

Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι:

• Η Ελλάδα το 2023 εισήγαγε πάνω από 80% της ενέργειας που καταναλώνει.
  (Eurostat Energy Balance, 2023 – EU statistical office energy data)

Αντί για ενεργειακό κόμβο, παραμείναμε ενεργειακός πελάτης.

4. Η Ευρωπαϊκή Ένωση: Η πιο βίαιη πράσινη μετάβαση στον κόσμο

Η ΕΕ θα μπορούσε να κάνει μια πράσινη μετάβαση:

• σχεδιασμένη,
• σταδιακή,
• ρεαλιστική.

Αντί αυτού:

• επέλεξε το πιο ιδεολογικό και επιθετικό μοντέλο παγκοσμίως.

Τα βασικά προβλήματα:

Α. Έγινε χωρίς πρώτα ενεργειακή αυτάρκεια
Η ΕΕ αποφάσισε να μειώσει τα ορυκτά καύσιμα,
τη στιγμή που δεν είχε ακόμη τεχνολογικά υποκατάστατα.

Αποτέλεσμα:

• ακριβότερη ενέργεια,
• άνοδο κόστους παραγωγής,
• βιομηχανική αποδυνάμωση.

Το 2022–2023 το κόστος ηλεκτρικού στη βιομηχανία στην ΕΕ ήταν:

• 2,5 φορές υψηλότερο από τις ΗΠΑ,
  (IEA World Energy Prices, 2023 – International Energy Agency pricing data)
• και πολλές επιχειρήσεις μετέφεραν παραγωγή στην Αμερική.

Β. Πράσινη μετάβαση με φόρους αντί επενδύσεων
Η ΕΕ δεν έκανε αυτό που έκαναν οι ΗΠΑ:

• τεράστιες κρατικές επιδοτήσεις στη βιομηχανία.

Αντίθετα:

• επέβαλε carbon taxes (φόροι άνθρακα),
• quotas (πρότυπα εκπομπών),
• δεσμευτικούς στόχους,
• ποινές σε χώρες που «δεν συμμορφώνονται».

Οι συνέπειες ήταν αναπόφευκτες:

• λιγότερη παραγωγή στην Ευρώπη,
• ακριβότερα προϊόντα για τους πολίτες.

Γ. Ο πρωτογενής τομέας μπήκε στο στόχαστρο
Η Κομισιόν έθεσε στόχους:

• μείωσης λιπασμάτων κατά 20%–30%,
• περιορισμού αζώτου,
• μείωσης κτηνοτροφικών εκπομπών,
• επιβολής quotas και πράσινων κριτηρίων.

Από το 2020 και μετά, οι ευρωπαϊκοί γεωργικοί φορείς (COPA-COGECA) προειδοποίησαν ότι:
«Η πράσινη πολιτική της Κομισιόν θα μειώσει την παραγωγή τροφίμων και θα αυξήσει τις τιμές».
(Έκθεση COPA-COGECA προς την Κομισιόν, 2021 – EU farmers' association report)

Αυτό ακριβώς συνέβη.
Οι τιμές στα βασικά τρόφιμα:

• αυξήθηκαν 30%–70% σε όλη την Ευρωπαϊκή αγορά 2021–2024
  (FAO Food Price Index – EU breakdown, 2024 – UN Food and Agriculture Organization)

• πώς αυτή η πολιτική κατέστρεψε την ελληνική κτηνοτροφία,
• την υποκατάσταση φυσικών προϊόντων με «πράσινα επεξεργασμένα τρόφιμα»,
• την ενεργειακή στρατηγική του Τραμπ στις ΗΠΑ ως αντιπαράδειγμα,
• το τι θα είχε συμβεί αν η Ελλάδα είχε συνεχίσει τις εξορύξεις,
• και τελικό συμπέρασμα για τη χαμένη δεκαετία.

5. Η κατάρρευση της ελληνικής κτηνοτροφίας – άμεση συνέπεια της ευρωπαϊκής πολιτικής

Η ελληνική κτηνοτροφία δεν άρχισε να καταρρέει το 2020· ο κατήφορος είχε ξεκινήσει χρόνια πριν.
Όμως η «Green Deal» επιτάχυνε θεαματικά την πτώση.

Τα στοιχεία είναι ξεκάθαρα:

• το 2009 υπήρχαν στην Ελλάδα πάνω από 16 εκατ. αιγοπρόβατα,
• το 2023 είχαν μείνει κάτω από 13 εκατ.,
• οι μονάδες βοοειδών είχαν μειωθεί κατά πάνω από 35% μέσα σε μια δεκαετία.
  (ΕΛΣΤΑΤ – Στατιστικές Κτηνοτροφίας – Greek Statistical Authority)

Γιατί συνέβη;

Α. Αύξηση κόστους παραγόμενης μονάδας τροφής
Με την ενεργειακή έκρηξη των τιμών:

• οι ζωοτροφές,
• τα μεταφορικά,
• η ενέργεια για σταβλικές εγκαταστάσεις
  σκαρφάλωσαν σε επίπεδα που απλά δεν άφηναν περιθώριο κέρδους.

Όταν το ρεύμα σε πολλές κτηνοτροφικές μονάδες έπεσε από 0,07 €/kWh σε 0,18–0,32 €/kWh μέσα σε μία διετία, είχαμε:

• διπλασιασμό κόστους παραγωγής,
• στασιμότητα τιμών πώλησης στο ράφι,
• χρεοκοπίες μικρών παραγωγών.

Β. Κανονισμοί που τιμωρούν την παραγωγή
Η Κομισιόν θεωρεί τις αγελαδοτροφικές και εντατικές μονάδες «υψηλής ρύπανσης».
Έτσι, απαιτήθηκαν:

• νέες εγκαταστάσεις,
• νέες αδειοδοτήσεις,
• επενδύσεις χιλιάδων ευρώ για συμμόρφωση.

Πόσοι μικρομεσαίοι Έλληνες κτηνοτρόφοι μπορούν να επενδύσουν 80.000–250.000 ευρώ σε κτηνοτροφική μονάδα… όταν το καθαρό κέρδος τους είναι 700–1.200 ευρώ τον μήνα;

Απάντηση: σχεδόν κανένας.

Το αποτέλεσμα ήταν μαθηματικό:
η Ελλάδα έγινε όλο και περισσότερο εισαγωγική σε προϊόντα που παρήγαγε μόνη της επί αιώνων.

Το κερασάκι στην τούρτα ήταν ότι προϊόντα από τρίτες χώρες:

• δεν υποχρεώνονται στους ίδιους οικολογικούς κανόνες,
• εισάγονται σε χαμηλότερη τιμή,
• ανταγωνίζονται άδικα τον Έλληνα παραγωγό.

Άρα:

• η Ευρώπη δεν έσωσε το περιβάλλον,
• απλώς μετέφερε την παραγωγή εκτός Ευρώπης – και μάλιστα χωρίς ελέγχους.

6. Η νέα "διατροφική προπαγάνδα": Από φέτα σε… μπάρες δημητριακών

Μπροστά στην ενεργειακή αποτυχία, η ΕΕ άρχισε να προωθεί σταδιακά μια νέα αφήγηση:
"Τα φυσικά ζωικά προϊόντα είναι ανθυγιεινά, ρυπογόνα και παλιά.
Το μέλλον είναι τα κρακεράκια, οι μπάρες και τα υποκατάστατα."

Η Ευρωπαϊκή Αρχή Ασφάλειας Τροφίμων (EFSA) και οι διατροφικές οδηγίες 2019–2023:

• υποβάθμισαν την αξία παραδοσιακών τροφών,
• προώθησαν επεξεργασμένα υποκατάστατα,
• βαθμολόγησαν θετικά προϊόντα που στην πραγματικότητα είναι:
  • γεμάτα πρόσθετα,
  • φθηνές πρώτες ύλες,
  • υψηλή κατεργασία,
  • χαμηλή βιοδιαθεσιμότητα (nutrient bioavailability).

Το αποκορύφωμα ήταν το σύστημα Nutri-Score, όπου:

• η Coca-Cola Zero αξιολογήθηκε με καλύτερο γράμμα από το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο,
• τα δημητριακά κουτί πήραν υψηλότερο σκορ από το τυρί ή το γιαούρτι.

Και γιατί;
Γιατί το σύστημα ήταν φτιαγμένο έτσι ώστε:

• προϊόντα με «χαμηλά λιπαρά» και «χαμηλές θερμίδες» να φαίνονται υγιεινά,
• ενώ παραδοσιακές τροφές με λίπος – άρα με πραγματική θρεπτικότητα – να τιμωρούνται.

Έτσι δημιουργήθηκε μια νέα «θρησκεία»:

• Προϊόντα που παράγει η πολυεθνική → υγιεινά.
• Προϊόντα που παράγει ο κτηνοτρόφος → ρυπογόνα, ξεπερασμένα, παλαιομοδίτικα.

Αυτό δεν έχει καμία επιστημονική βάση.
Αντιθέτως:

• ο FAO (UN Food and Agriculture Organization) επιβεβαιώνει ότι προϊόντα ζύμωσης, όπως γιαούρτι και τυριά, αποτελούν υψηλής βιοδιαθεσιμότητας διατροφική πηγή για τον άνθρωπο εδώ και χιλιάδες χρόνια,
• ενώ τα επεξεργασμένα φυτικής προέλευσης προϊόντα συχνά:
  • περιέχουν σπορέλαια,
  • φθηνούς υδατανθρακικούς φορείς,
  • πρόσθετα και σταθεροποιητές,
  • αντιθρεπτικά στοιχεία και αλλεργιογόνες κολλώδεις πρωτεΐνες.

Για πρώτη φορά στην ιστορία:

• Έχουμε «υγιεινή» διατροφή που δεν παράγεται από τη φύση,
• αλλά από εργαστήρια και εργοστάσια.

Και η Ευρώπη παρουσιάζει αυτό το πράγμα ως «πρόοδο».

7. Οι ΗΠΑ με Τραμπ έκαναν το αντίθετο – και κέρδισαν

Όταν η ΕΕ πήγε:

• σε περιορισμούς,
• σε φόρους άνθρακα,
• σε κεντρικούς στόχους,

οι ΗΠΑ επί Τραμπ έκαναν το ακριβώς αντίθετο.

Η πολιτική του 2017–2020:

• άνοιξε 13 νέες ομοσπονδιακές περιοχές έρευνας υδρογονανθράκων,
• αύξησε την παραγωγή σχιστολιθικού (shale gas/oil),
• επέτρεψε εξαγωγές LNG σε περισσότερες αγορές,
• περιόρισε ρυθμιστικά εμπόδια.

Το αποτέλεσμα;

Περίοδος	ΗΠΑ Κατάσταση
2016	ενεργειακά ελλειμματικές, εισαγωγέας υδρογονανθράκων
2019	ο μεγαλύτερος παραγωγός φυσικού αερίου και πετρελαίου στον κόσμο, καθαρός εξαγωγέας LNG

Αυτό δεν είναι θεωρία – είναι επίσημα στοιχεία του U.S. Energy Information Administration.

Το σημαντικότερο:

• Η ενέργεια έγινε φθηνή,
• άρα οι βιομηχανίες έμειναν,
• άρα η οικονομία μεγάλωσε,
• άρα το κόστος τροφίμων συγκρατήθηκε.

Με άλλα λόγια:
Φθηνή ενέργεια → ισχυρή οικονομία → χαμηλότερες τιμές ζωής.

Στην Ευρώπη έγινε το αντίθετο:
Ακριβή ενέργεια → βιομηχανική αποδυνάμωση → ακριβότερα τρόφιμα.

Και ναι – γι’ αυτό σε μεγάλο μέρος του αγροτικού πληθυσμού της ΕΕ ο Τραμπ εμφανίζεται σήμερα ως «λύση» ή σύμβολο.

8. Τι θα είχε συμβεί αν η Ελλάδα συνέχιζε την πολιτική Σαμαρά – Μανιάτη – Βενιζέλου

Ας μιλήσουμε ψύχραιμα και τεχνοκρατικά.
Αν η Ελλάδα:

• δεν είχε παγώσει τις έρευνες το 2015,
• είχε κάνει 6–10 γεωτρήσεις αξιολόγησης ως το 2020,
• είχε υπογράψει με Total–Exxon ως το 2021,

τότε σήμερα (2025):

1. Θα ξέραμε επίσημα τι υπάρχει νότια της Κρήτης και στο Ιόνιο.
2. Θα είχε ξεκινήσει τουλάχιστον πιλοτική παραγωγή.
3. Τα κρατικά έσοδα (μισθώματα, royalties/δικαιώματα εκμετάλλευσης) θα είχαν ήδη εμφανιστεί στους προϋπολογισμούς.
4. Τα τιμολόγια ρεύματος:
   • όχι μόνο για τους πολίτες,
   • αλλά και για βιομηχανία και αγροτικό τομέα
     θα ήταν χαμηλότερα.
5. Η χώρα δεν θα αγόραζε LNG πανάκριβα…
   από τις ίδιες εταιρείες που έδιωξε από τις εξορύξεις!
6. Η Ελλάδα θα είχε άλλη γεωπολιτική θέση:
   • υποθαλάσσια δίκτυα,
   • μακροχρόνιες συμβάσεις,
   • εμπράγματη ισχύ.

Με λίγα λόγια:
Η Ελλάδα από εισαγωγική χώρα ενέργειας
θα μπορούσε σήμερα να είναι εξαγωγική ή τουλάχιστον αυτάρκης.

Και αυτό θα άλλαζε:

• το ΑΕΠ (GDP – Gross Domestic Product),
• τα δημοσιονομικά,
• τις κοινωνικές ανισότητες,
• το παραγωγικό μοντέλο της χώρας.

Αντί αυτού:

• οι κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ ακολούθησαν «ευρωπαϊκή ευθυγράμμιση»,
• χωρίς εθνική στρατηγική.

9. Το πολιτικό συμπέρασμα

Η Ελλάδα δεν χρειάζεται να διαλέξει:

• ή πράσινο μέλλον
• ή παραδοσιακή ενέργεια.

Οι σοβαρές χώρες κάνουν και τα δύο:

• αναπτύσσουν ΑΠΕ (Renewable Energy Sources),
• αλλά πρώτα διασφαλίζουν ενεργειακή ασφάλεια και οικονομική ισχύ.

Η Ελλάδα:

• έβαλε τα φωτοβολταϊκά πριν βρει αν έχει αέριο,
• φορτώθηκε ευρωπαϊκές επιταγές πριν αποκτήσει δική της ισχύ,
• συμμορφώθηκε πριν διαπραγματευτεί.

Έτσι:

• χάθηκε μια δεκαετία,
• η χώρα έμεινε χωρίς ενεργειακή ραχοκοκαλιά,
• ο αγροτικός και κτηνοτροφικός κόσμος πληρώνει την τιμή.

Και όλα αυτά για μια παγκόσμια «πράσινη αφήγηση» που:

• δεν μείωσε τις παγκόσμιες εκπομπές,
• απλώς τις μετέφερε εκτός Ευρώπης,
• ενώ έκανε την ευρωπαϊκή παραγωγή ασύμφορη και το τραπέζι του ευρωπαίου ακριβότερο.

10. Επίλογος

Η Ελλάδα είχε τη δυνατότητα να γίνει:

• ο δεύτερος μεγάλος πόλος φυσικού αερίου στη Μεσόγειο μετά το Ισραήλ,
• ενεργειακός κόμβος για Ευρώπη και Βαλκάνια,
• χώρα με εισοδήματα από παραγωγή και όχι μόνο από κατανάλωση.

Δεν το έκανε.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση είχε τη δυνατότητα να κάνει:

• πράσινη μετάβαση με τεχνολογική και βιομηχανική ασφάλεια.

Δεν το έκανε.

Και το αποτέλεσμα σήμερα είναι:

• ακριβότερη ενέργεια,
• ακριβότερα τρόφιμα,
• αποβιομηχάνιση,
• αποδυνάμωση αγροτικού χώρου,
• αντικατάσταση φυσικών προϊόντων από βιομηχανικά snack.

Είμαστε λοιπόν – όπως εύστοχα γράφεις – στο σημείο που:
ενώ παράγουμε τα καλύτερα τρόφιμα του κόσμου,
μας μαθαίνουν να τρώμε κριτσίνια και μπάρες.

Και αυτό δεν είναι μόνο γελοίο.
Είναι ιστορικό λάθος.

Οικονομικές Εκτιμήσεις: Τι Χάσαμε

Αν η Ελλάδα είχε συνεχίσει σοβαρά το πρόγραμμα υδρογονανθράκων μετά το 2014 (Σαμαράς–Βενιζέλος–Μανιάτης), και δεν το πάγωνε η πολιτική των Τσίπρα και Μητσοτάκη, οι οικονομικές συνέπειες θα ήταν τεράστιες και ιστορικές.

Παρακάτω – λεπτομερείς εκτιμήσεις με βάση:

• ρεαλιστικά αποθέματα (Ιόνιο – Κρήτη – Πατραϊκός – Κατάκολο),
• συγκρίσεις με Κύπρο, Ισραήλ, Νορβηγία,
• διεθνείς τιμές 2019–2024,
• το μοντέλο φορολογίας και royalties (δικαιώματα εκμετάλλευσης) που είχε ήδη θεσπιστεί.

1. Ενεργειακή Αυτονομία – Τέλος στην εξάρτηση από εισαγωγές

Σήμερα η Ελλάδα εισάγει πάνω από 80% της ενέργειάς της σε κόστος:

• 5–7 δισ. € τον χρόνο μόνο για φυσικό αέριο και πετρέλαιο (σε καλές χρονιές),
• πάνω από 12 δισ. € την περίοδο 2021–22 με τις τιμές κρίσης.

Αν είχαν προχωρήσει οι εξορύξεις:

✔ Με 1 μόνο μεγάλο κοίτασμα φυσικού αερίου
(σαν εκείνα που είχε εντοπίσει η PGS στα "blocks" νότια της Κρήτης):

• Η Ελλάδα θα μπορούσε να καλύπτει το 60–100% της εγχώριας κατανάλωσης φυσικού αερίου.
• Θα εξοικονομούσε 3–6 δισ. € ετησίως που σήμερα πληρώνονται σε Ρωσία, Αλγερία, Τουρκία, LNG traders κλπ.

Αυτό από μόνο του θα μείωνε το δημόσιο χρέος και θα σταθεροποιούσε μισθούς και συντάξεις, γιατί η τεράστια αιμορραγία σε εισαγωγές θα σταματούσε.

2. Έσοδα Δημοσίου με το υπάρχον ελληνικό μοντέλο

Ο νόμος Μανιάτη/Βενιζέλου προέβλεπε:

• 20% φορολογία στα κέρδη,
• 5% περιφερειακός φόρος υπέρ τοπικής κοινωνίας,
• royalties 2–20% ανάλογα με παραγωγή.

Μεσοσταθμικά: κράτος εισέπραττε ~40% των καθαρών εσόδων.

Αν η Ελλάδα είχε:

• 2 μεσαία κοιτάσματα (τύπου Λεβιάθαν του Ισραήλ)
• και 1 μικρό πετρελαϊκό (τύπου Πατραϊκός)

το κράτος θα μπορούσε να εισπράττει:
4–8 δισ. € ετησίως για 20–25 χρόνια.

Αυτό θα ήταν:

• 2 φορές ο ΕΝΦΙΑ (Property Tax),
• ίσο με το 100% των συντάξεων ΟΓΑ (Farmers' Social Security Fund),
• 5 φορές το πρόγραμμα "Εξοικονομώ",
• όσο τα μισά επιδόματα και κοινωνικές δαπάνες μαζί.

Με απλά λόγια:
η Ελλάδα θα είχε δικό της "μίνι Νορβηγικό Ταμείο" και δεν θα ζούσε μονίμως με δανεικά και μνημόνια.

3. Εθνικό Ταμείο Υδρογονανθράκων

Προβλεπόταν ήδη από τον νόμο:

• 50% των εσόδων θα πήγαινε σε ειδικό ταμείο επενδύσεων και επόμενων γενεών,
• το υπόλοιπο στον προϋπολογισμό.

Αν οι εξορύξεις είχαν αρχίσει το 2017–2018:

• Σήμερα το Ταμείο θα είχε 20–30 δισ. € αποθεματικό.
• Αντί για "ό,τι πει η ΕΕ", η χώρα:
  • θα είχε δικό της αναπτυξιακό fund,
  • θα δανειζόταν με ακόμη χαμηλότερα επιτόκια,
  • θα ήταν πιστωτής και όχι απλό προτεκτοράτου χρέους.

4. Χιλιάδες καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας

Με βάση την εμπειρία:

• Ισραήλ
• Κύπρου
• Αιγύπτου
• Βόρειας Θάλασσας

κάθε μία μονάδα παραγωγής φυσικού αερίου δημιουργεί:

• 2.000–3.000 άμεσες δουλειές,
• 10.000–15.000 έμμεσες.

Άρα:

✔ Ελλάδα με 2–3 κοιτάσματα θα είχε
20–35 χιλιάδες ποιοτικές θέσεις εργασίας,
από μηχανικούς μέχρι λιμενεργάτες και logistics.
Όχι καφετζήδες και delivery.

5. Μείωση τιμής ηλεκτρικού ρεύματος έως 25–40%

Το αέριο σήμερα:

• καθορίζει την τιμή χονδρικής ηλεκτρικής ενέργειας,
• άρα και τους λογαριασμούς households & businesses.

Αν η Ελλάδα είχε δικό της αέριο, το κόστος ηλεκτροπαραγωγής:

• θα έπεφτε δραστικά,
• θα σταθεροποιούσε την αγορά,
• θα γινόταν μαγνήτης για βιομηχανίες.

Τουλάχιστον το 30% της ακρίβειας 2021–2024 δεν θα υπήρχε.

Με απλά λόγια:
Αν είχαμε υδρογονάνθρακες, οι λογαριασμοί της ΔΕΗ (Public Power Corporation) θα ήταν επαρκώς χαμηλότεροι, και δεν θα χρειαζόταν ούτε Pass, ούτε επιδοτήσεις – οι οποίες πληρώνονται από φόρους.

6. Σταθεροποίηση Τροφίμων & Κόστους Παραγωγής

Γιατί;

Γιατί το φυσικό αέριο:

• είναι βάση των λιπασμάτων,
• αποτελεί μεγάλο μέρος του κόστους αγροτικής παραγωγής.

Όταν το αέριο ανέβηκε 800% στην Ευρώπη:

• ανέβηκαν τα λιπάσματα 400%,
• εκτοξεύτηκαν τιμές τροφίμων,
• χτυπήθηκε η κτηνοτροφία,
• η ΕΕ έβαλε "περιβαλλοντικούς φόρους" επιπλέον.

Αν η Ελλάδα παρήγαγε δικό της αέριο:

• τα λιπάσματα θα ήταν φθηνότερα,
• η παραγωγή φθηνότερη,
• οι Έλληνες αγρότες ανταγωνιστικότεροι,
• η Ελλάδα πιθανότατα θα είχε εμπορικό πλεόνασμα σε τρόφιμα αντί για έλλειμμα.

7. Η Ελλάδα θα ήταν "παίκτης" στην Ανατολική Μεσόγειο

Αν είχαν προχωρήσει εξορύξεις:

• Η Ελλάδα θα είχε δικό της ρόλο στη διαμόρφωση των τιμών – όπως το Ισραήλ και η Αίγυπτος.
• Θα είχε πραγματικό λόγο σε έργα όπως:
  • EastMed (Αγωγός Ανατολικής Μεσογείου),
  • ηλεκτρική διασύνδεση Egypt–Greece,
  • αγωγούς LNG.
• Δεν θα άφηνε χώρο:
  • στην Τουρκία,
  • στο Κατάρ,
  • σε traders LNG,
  • σε ΗΠΑ συμφωνίες τύπου "πάρτε LNG στα 700% πάνω".

Τότε:
Αντί να κυνηγάμε επιδοτήσεις, θα κυνηγούσαν οι άλλοι εμάς.

8. Θα είχε αλλάξει και η πολιτική σκηνή

Δεδομένο:
Χώρες με δικούς τους ενεργειακούς πόρους ζουν λιγότερο υπό καθεστώς επιτροπείας και επιβολής ιδεολογιών απ’ έξω.

Αν η Ελλάδα:

• δεν χρειαζόταν εξάρτηση από Βρυξέλλες,
• δεν ήταν πελάτης ενεργειακών traders,
• δεν είχε ανάγκη "πράσινα δάνεια" και "πιστοποιητικά εκπομπών",

τότε:

• η εσωτερική πολιτική θα ήταν πολύ πιο ανεξάρτητη,
• η χώρα θα είχε λιγότερα μνημονιακά κατάλοιπα,
• οι κυβερνήσεις θα λογοδοτούσαν σε πραγματική παραγωγή, όχι σε «δημόσιες σχέσεις με ΕΕ».

9. Ποιος ωφελήθηκε από το "πάγωμα";

Πολύ απλά:

• LNG traders (ΗΠΑ, Κατάρ, Αλγερία),
• Τουρκία, που εκμεταλλεύτηκε το κενό,
• οι "ροές πράσινου χρήματος" στην ΕΕ (ΜΚΟ, λόμπι, funds) που ήθελαν:
  • φόρους εκπομπών,
  • πράσινα δάνεια,
  • φωτοβολταϊκά & αιολικά χωρίς πατρίου εδάφους πόρους.

Και φυσικά:
Όταν είσαι ενεργειακά εξαρτημένος, είσαι πολιτικά υπάκουος.

10. Τι θα σήμαινε "η Ελλάδα είχε προχωρήσει";

Για μια μέση εικόνα:
2018–2025 σενάριο

• 1–2 κοιτάσματα σε παραγωγή,
• 8–10 δισ. € αύξηση στο ΑΕΠ ετησίως,
• 4–8 δισ. € έσοδα για το κράτος,
• μείωση ενεργειακού ελλείμματος,
• 20–30 χιλ. ποιοτικές θέσεις εργασίας,
• χαμηλότερες τιμές ρεύματος και τροφίμων,
• αυτόνομη γεωπολιτική θέση.

Και το πιο σημαντικό:
Η Ελλάδα θα έβγαινε από τη νοοτροπία "η Ευρώπη να μας σώσει"
και θα έμπαινε στη νοοτροπία:
"Εμείς παράγουμε – εμείς αποφασίζουμε."

ΤΕΛΙΚΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Αν οι έρευνες και εξορύξεις δεν είχαν σταματήσει:

• Η Ελλάδα θα είχε σήμερα εθνικό πλούτο, χαμηλότερες τιμές, λιγότερη φτώχεια και μεγαλύτερη κυριαρχία.
• Η ΕΕ δεν θα μπορούσε να επιβάλλει τόσο εύκολα "βίαιη πράσινη μετάβαση" εις βάρος του λαού.
• Οι φούρνοι, οι αγρότες, η κτηνοτροφία και οι μικρές επιχειρήσεις δεν θα πλήρωναν ρεύμα και κόστος παραγωγής σαν Ελβετία με μισθούς Βαλκανίων.

Και το απολύτως ειρωνικό:
Η "πράσινη μετάβαση" θα ήταν πολύ πιο εύκολη, φθηνότερη και βιώσιμη αν γινόταν χρηματοδοτούμενη από δική μας ενέργεια – όχι από φόρους και φτώχεια.

Εγγραφή στο ενημερωτικό

Όνομα

Διεύθυνση email *